Tsja, wat kan je ervan zeggen. We houden van rock, bluesrock en rock & roll. Maar toch is dit ook een vorm van deze drie en misschien nog wel veel meer. Ten eerste kunnen alle Nederlanders het verstaan en vaak helemaal meezingen, dat kan een voordeel zijn… en ten tweede spreken de bandleden beter Nederlands dan Engels.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. de zanger van de hard rock & rollband The Hopes heeft ooit op een podium gestaan in een zwart pak en zijn toen lange haar overgoten met bier en strak achterover gekamd. Het repertoire bestond uit ’t kleine cafe aan de haven’, ‘een man mag niet huilen’ en meer van dat genre. Daarna is er nooit meer over gesproken maar wel heel veel aan gedacht. En dat resulteerde een jaar of wat terug in de Giel Montanjes. De vuige rockzanger van Booster werd gevraagd en die wilde wel drummen, maar hij had nog nooit gedrumd. Deze vroeg de vader van de bassist van Booster en die wilde wel. Op een verjaardag van de vuige rockzanger werd er over gesproken en de blues/pop/rock gitarist luisterde mee. En raad eens? Hij wilde dolgraag meedoen!
De passie voor het nederlandstalige lied werd alsmaar groter en groter totdat de zanger wegens tijdnood de microfoon aan de gitarist gaf en zei: “Jij kan het beter dan ik en dat komt mooi uit want ik heb geen tijd meer.” Ook de bassist gaf de pijp aan Maarten en ging met pensioen. Alle bassisten uit de regio stonden in de rij en er kan er maar één de gelukkige zijn, en zo geschiedde. Giel Montanjes blijft gelukkig en speelt Nederlandstalig vanuit het hart, het is net rock & roll.